114. #Raz, dwa, trzy… szukam! Spalony i pobite gary!
przerwa nanicniemówienie_ _ _ _ _ _ _
113. #Uratowani!
Lepszy Szeryf niż Koroner...
112. #Powrót Nowej Nadziei
Hahaha! - zwykły, ludzki, spontaniczny śmiech wygładza wszystkie groźne miny, kruszy bariery, skraca dystans i otwiera różne drzwi. W tym wypadku są to białe...
111. #Dirty Road – brudny szlak?
We’re at the dirt road - Piszesz. Telefon pokazuje wykrzyknik. O taki: To, jakby emotikon środkowego palca. Zasięg sieci przysłał nam czytelną odpowiedź.
110. #A niech to szlak czyli Nowa Nadzieja – sequel
Ze wszystkich względności pojęcie czasu jest najbardziej względne. Tak samo względne, jak i bezwzględne
109. #Koniec szlaku w rytmach Dead or Alive
A za rachunek trzeba będzie zapłacić. TAKIE RACHUNKI SĄ ZAWSZE WYMAGALNE
108. #Przebudzenie Mocy – sequel
Ludzki organizm jest tak skonstruowany, że nawet gdy zabraknie mu paliwa, ma w sobie dodatkowy zbiorniczek z napisem ADRENALINA.
107. #W poszukiwaniu Peek a Boo
Po zrobieniu zaledwie kilku kroków - nagle zaczyna kręcić się w głowie, nogi odmawiają posłuszeństwa, język staje kołkiem, POWER-OFF. KONIEC SZLAKU.
106. #Koniec szlaku – na szlaku
Szlak zaczyna się blisko stąd! Ale fart! Na ulotce jest mapka!
105. #Koniec szlaku – początek
My - długodystansowcy, wychowani na Wyścigu Pokoju - przyzwyczajeni jesteśmy do długich, wyczerpujących finiszów, więc kowbojski koniec szlaku traktujemy jedynie jako lotną premię.